تــا خــود نشـــــــوی دریـــا ، در وادی حیــــرانــــی
آزاد نخـــواهی شــــد ، ای مـــــاهـــی زنـــدانــــی
ایـــن هم که به ســـرداری ، بایـــد که درانــــدازی
عشق است کمال ، ای جان! عشق است خدا خوانی
در عیــــن شبــاهــت هـــم ، فـــرق است میـــان ما
فرض است که من اینم ، فــرض است که تو آنــی
در مــــن ســـبـب شعــــر است انـــدیشته عرفانـی
در تــو وتـــد شعــــر است احســـاس خیابانـــی
تــو معتقــــد خـــویشـی ، در غیــــر نیاندیشــــی
مـــن غیـــر تــو را جـــویم ، در وادی حیــرانـــی
مـــن خــــروش اســتم ، عصــیانـــی و توفانــــی
تو شعـــــــر فروشستــــی ، با نرخ مسلمــانــــی
اعجـــاز مســــیحا را شــــور دگــــــری بـــایـــــد
هم در نظــــر موســـــی هم در ســـر عمرانـــــی
غلامحسین عمرانی : « مجموعه غزل » 
