زمان در بستر شب خواب و بیدار است
دل بی تاب و بی آرام من از شوق لبریز است
به هر سو چشم من رو میکند فرداست
من آنجا چشم در راه توام ناگاه
ترا از دور می بینم که می آیی
ترا از دور می بینم که می خندی و می آیی
نگاهم باز حیران تو خواهد ماند
سراپا چشم خواهم شد
ترا در بازوان خویش خواهم دید
سرشک اشتیاقم شبنم گلبرگ رخسار تو خواهد شد
تنم را از شراب شعر چشمان تو خواهم سوخت
برایت شعر خواهم خواند
برایم شعر خواهی خواند
بیخـــــــــــــودی خنــدیـــدیم
که بگوییم دلی خوش داریم
بیـــــــــــخودی حرف زدیم
که بـــگوییم زبان هم داریم
و قفـــــــــس هـــــامـــان را
زود زود رنــــگ زدیـــــم
و نشســــــتیم لــــــــب رود
و به آب سنــــگ زدیـــــم
مـــا به هر دیـــــــــــواری
آیــــــنه بخـــــــشـــــیدیـــم
که تصـــــــــور بکــــــنیم
یک نفــــر با مــاهســــت
ما زمـــــان را دیــــدیــــم
خســــــته در ثانـــــیه هــا
بــــاز با خــــــود گفتیـــــم
شب زیبـــــایــــی هســـت!
بیــخودی پرســــه زدیـــــم
صـــــبحمان شب بشــــــود
بیخودی حــــرص زدیـــــم
سهــــممــان کــــــم نشــــود
مـــا خــــدا را بـــا خـــــــود
ســـــــر دعــــــوا بردیــــــم
و قســـــــم هــــا خــــوردیم
ما به هم بد کـــــــــردیـــــم
مـــا به هـــم بد گــــفتیــــــم
بیـــــخــــودی داد زدیـــــــم
که بگـــوییم توانا هستیــــم
بیخـــــودی پــــــرسیــــدیم
حـــــال همـــــدیگـــــــر را
که بگــــــوییم محبت داریم
بیخـــــودی تــــــرسیــــدیم
از بیـــــان غــــــم خــــــود
و تصــــور کـــــــردیـــــم
که شهــــــامـــت داریـــــم
مــــا حــقــیــقــت هــــا را
زیـــــر پـــا لـه کــــــردیم
و چقـــــدر حــظ بــردیـــم
که زرنگـــــی کــــردیـــم
روی هــــر حـــــــادثه ای
حــرفی از پــــول زدیــــم
از شمــــا مـــی پـــرســـم
ما که را گــول زدیــــم ؟!
در یکی از دبیرستان ها هنگام برگزاری امتحانات سال ششم
دبیرستان به عنوان موضوع انشا این مطلب داده شد که
”شجاعت یعنی چه؟”
محصلی در قبال این موضوع فقط نوشته بود
”شجاعت یعنی این...”
و برگه ی خود را سفید به ممتحن تحویل داده بود و رفته بود !
اما برگه ی آن جوان دست به دست دبیران گشته بود
و همه به اتفاق و بدون استثنا به ورقه سفید او نمره 20 دادند .
به نظر شما اون دانش آموز چه کسی بوده؟
قبر مرا نیم متر کمتر عمیق کنید تا پنجاه سانت به خدا نزدیکتر باشم.
بعد از مرگم، انگشتهای مرا به رایگان در اختیار اداره انگشت نگاری قرار دهید.
به پزشک قانونی بگویید روح مرا کالبدشکافی کند، من به آن مشکوکم!
ورثه حق دارند با طلبکاران من کتک کاری کنند.
عبور هرگونه کابل برق، تلفن، لوله آب یا گاز از داخل گور اینجانب اکیدا ممنوع است.
بر قبر من پنجره بگذارید تا هنگام دلتنگی، گورستان را تماشا کنم.
کارت شناسایی مرا لای کفنم بگذارید، شاید آنجا هم نیاز باشد!
مواظب باشید به تابوت من آگهی تبلیغاتی نچسبانند.
روی تابوت و کفن من بنویسید: این عاقبت کسی است که زگهواره تا گور دانش بجست.
دوست ندارم مردم قبرم را لگدمال کنند. در چمنزار خاکم کنید!
کسانی که زیر تابوت مرا میگیرند، باید هم قد باشند.
شماره تلفن گورستان و شماره قبر مرا به طلبکاران ندهید.
گواهینامه رانندگیم را به یک آدم مستحق بدهید، ثواب دارد.
در مجلس ختم من گاز اشک آور پخش کنید تا همه به گریه بیفتند.
از اینکه نمیتوانم در مجلس ختم خودم حضوریابم قبلا پوزش می طلبم
به بهشت نمیروم اگر مادرم آنجا نباشد
