بیخـــــــــــــودی خنــدیـــدیم
که بگوییم دلی خوش داریم
بیـــــــــــخودی حرف زدیم
که بـــگوییم زبان هم داریم
و قفـــــــــس هـــــامـــان را
زود زود رنــــگ زدیـــــم
و نشســــــتیم لــــــــب رود
و به آب سنــــگ زدیـــــم
مـــا به هر دیـــــــــــواری
آیــــــنه بخـــــــشـــــیدیـــم
که تصـــــــــور بکــــــنیم
یک نفــــر با مــاهســــت
ما زمـــــان را دیــــدیــــم
خســــــته در ثانـــــیه هــا
بــــاز با خــــــود گفتیـــــم
شب زیبـــــایــــی هســـت!
بیــخودی پرســــه زدیـــــم
صـــــبحمان شب بشــــــود
بیخودی حــــرص زدیـــــم
سهــــممــان کــــــم نشــــود
مـــا خــــدا را بـــا خـــــــود
ســـــــر دعــــــوا بردیــــــم
و قســـــــم هــــا خــــوردیم
ما به هم بد کـــــــــردیـــــم
مـــا به هـــم بد گــــفتیــــــم
بیـــــخــــودی داد زدیـــــــم
که بگـــوییم توانا هستیــــم
بیخـــــودی پــــــرسیــــدیم
حـــــال همـــــدیگـــــــر را
که بگــــــوییم محبت داریم
بیخـــــودی تــــــرسیــــدیم
از بیـــــان غــــــم خــــــود
و تصــــور کـــــــردیـــــم
که شهــــــامـــت داریـــــم
مــــا حــقــیــقــت هــــا را
زیـــــر پـــا لـه کــــــردیم
و چقـــــدر حــظ بــردیـــم
که زرنگـــــی کــــردیـــم
روی هــــر حـــــــادثه ای
حــرفی از پــــول زدیــــم
از شمــــا مـــی پـــرســـم
ما که را گــول زدیــــم ؟!
